در نسخ خطی قرون وسطی به ترسیم های متعددی از زودیاک بر می خوریم. این ترسیم ها قصد دارند با الهام از این ایده که انسان عالم صغیر است منطقه بندی عالم کبیر و تاثیر پذیری آن ها از سیارات را بر بدن انسان نیز تطابق دهند و در نتیجه به ترسیم نشانه های فلکی بپردازند که باور داشتند بر مناطق بدن تاثیر می گذارد؛ ابزار مناسبی برای جراح ها و پزشکان قرون وسطی تا بدانند در چه زمانی جراحی بر چه عضوی مناسب است. در عمده این ترسیم های قرون وسطی نشانه ها مستقیما بر روی بدن ترسیم شده اند و کالبدِ بی حرکت مطیع این نشانه های فلکی ست.
در نقاشی های فریدا هم بارها با کمپوزیسیون بصری مشابه مواجه می شویم. اشیا و تصاویر با خطوط به بدن متصل می شوند. اما جای آنچه زمانی کمربند افلاک بود کمربندی از ناخودآگاهی ناپیوسته قرار گرفته است. عدم یکپارچگی ناخودآگاه جایگزین طبقاتی بودن و غیر علیتی بودن نشانه های کیهانی شده است. سیاره های ناخودآگاه جایگزین سیاره های آسمانی شده اند، نمادهای شخصی جایگزین نمادهای فلکی. اما اگر در زودیاکِ قرون وسطی کالبد تسلیم است، در نقاشی فریدا کالبد هنوز آن قدر اختیار دارد که درد بکشد.

Zodiac Man – 15th Century

Painting by Frida – 20th Century