بایگانی برچسب: یوریفومی یاگوچی

در جنگل

شعری از یوریفومی یاگوچی، از ترجمه ویلبر برکی
ترجمه: مهدی گنجوی
—-
برگ‌ها انباشته شده در پایشان
درخت‌های عریان ایستاده‌اند. بادی
نیست که شاخه‌هایشان را تکان دهد، پرنده‌ای صدا نمی‌دهد.

ایستاده آنجا، یک جویبار را می‌شنوم
در حال خزیدن در سکوت چون ماری،
صدایی که هیچگاه در روزهای سرسبز متوجهش نشدم

کلمات

شعری از یوریفومی یاگوچی، از ترجمه ویلبر برکی
ترجمه: مهدی گنجوی
—-
رهایشان کن آنجا
در تاریکی

آن‌طور که بوده‌اند
از ابتدا.

این سکوتشان است
که با ما حرف می‌زند

و نه
صداهای مخلوط شده‌شان.

سنگ‌قبرها

شعری از یوریفومی یاگوچی، از ترجمه ویلبر برکی
ترجمه: مهدی گنجوی
—-
چند کلمه را گرفتم
سخت می‌خروشیدند
در دستانم تا فرار کنند،

اما بالاخره گیره‌شان کردم
روی یک صفحه کاغذ.

آنجا داشتند پیچ و تاب می‌خوردند،
ناله کنان در عذاب مرگ،
در زیر گیره‌ی حروف،

در نهایت اما بال‌هایشان از تکان خوردن ایستاد
و به سنگ‌‌قبرهایی تبدیل شدند.

بادهای بسیاری

شعری از یوریفومی یاگوچی، از ترجمه ویلبر برکی
ترجمه: مهدی گنجوی
—–
بادهای بسیاری
هجوم می‌برند
به یک کلمه‌ی زخمی،
به آن تُک می‌زنند
چون کرکس.

تا آنکه تبدیل می‌شود
به یک استخوان سفید،
نیمه مدفون در
شن، و تیز شده
تا یک تیغ.

سکوت

شعری از یوریفومی یاگوچی، از ترجمه ویلبر برکی
ترجمه: مهدی گنجوی
—-
در جایی
دور
که حتی نمی‌شناسم
یک
برگ
در حال افتادن
مثل سکوتی
بر روی آینه‌ی
یک برکه
و ساختن چند
موج‌ کوچک
که به سختی می‌توان دید

آه
آن صدا
سکوت مرا
آزار می‌دهد
چونان هیاهوی
یک
زنگ معبد