براساس انجیل، سالومه در برابرِ پادشاه هرود و میهمانانش چنان رقصید که هرود قسم خورد هر چه آرزوی او باشد برایش فراهم آورد. مادرِ سالومه بنا به کینه ای قدیمی که از یحیی تعمید دهنده داشت- یحیی مخالف ازدواج او و پادشاه بود- از سالومه خواست که سر بریده شده ی یحیی را درخواست کند. سالومه چنین کرد و هرود به ناچار به این درخواست تن داد.

این داستان این فرصت را ایجاد کرده است که برخی از شگرف ترین هم نشینی های اغواگری، رقص و مرگ در نقاشی ترسیم شود. برخی نقاشان سالومه ی رقصان را کشیده اند. برخی لحظه ی گردن زدن را و برخی تنهاییِ سالومه را با سینیِ حاویِ سرِ بریده. نقاشان کلاسیک عمدتا سالومه را زنی پریشان، روگردان از صحنه ی گردن زنی کشیده اند و نقاشان مدرن سالومه را مشتاق کشیده اند؛ جنون زده، گاهی با بدنی دراز شده که پذیرایِ معاشقه است.

 Van der Weyden  1455

Pierre-Cécile Puvis de Chavannes

Benozzo di Lese di Sandro

Nikolai Astrup