{نحس کردن} یکی از استراتژی های حذف گذشته است: تبدیل کردن گذشته به جسمی منحوس. جایی که حضورت در آن جا مثل یک خارش نااشنا اذیتت می کند. بایستی چیزها انقدر منحوس شوند که ان کس که به ان نزدیک می شود از خودش دور شود. آن قدر پرت که قضاوت های اضطراب الودش، پیش از همه، خودش را سرزنش کند. نزدیک شدن به این گذشته در گرو سرزنش هویت ما در زمان حال است.
این تصویر خرابه ایست که تنها پنج دهه پیش ان قدر بسامان بوده که محل دفن خارجیان مقیم کرمان از قبیل مستشاران کنسولگری بریتانیا بوده است. حالا ان قدر منحوس که وقتی به ان سر می زنیم انگار پوشال از روی گودال های درونمان برداشته ایم.
عکس: مهرناز منصوری- آبان ۹۳