وقتی که هانا آرنت در جست و جوی قبر والتر بنیامین، چند ماهی از مرگ والتر در هتل دو فرانکا در پرت بو، مرز اسپانیا و فرانسه را می گویم، می گذشت، هیچ چیز ندید. هیچ چیز جز زیباترین جایی که در عمرش دیده بود. در شرح این جا به گروشوم شولم نوشت: “هیچ گاه پای انسان نباید به این جا می رسید”. ” اسمش روی هیچ جایی نوشته نشده بود” هر چند براساس مدارکی که سالن شهر پورت بو دارد، یکی از همسفران بنیامین، فرو گورلند، در روز 38 سپتامبر 1940 مبلغ75 پزاتا برای این که یک “طاقچه ای” برای 5 سال اجاره کند داده است. دقیقا دو روز بعد از مرگ بنیامین در اثر ان چه که دکتر محلی رامون ویلا مورنو سربال اپروپلکسی تشخیص داد. هر چند اکثرا اقدام به خودکشی با مقدار بسیار زیادی مرفین فهمیده شد. “این قدر مرفین همراه داشت که می تونست چند بار جون خودش رو بگیره”، لیزو فیتکو که بنیامین را بر فراز کوه های اسپانیا راهبری می کرد، این گونه نوشت.
ترجمه از کتابِ سنگ قبر والتر بنیامین، نوشته ی مایکل تاسیگ
عکس از اثری که دنی کاراوان به یاد والتر بنیامین ساخت و در سر در قبرستان پورت بو قرارداده شده است.

اسم اثر: پاساژها