جوزف رایت نقاشیِ “آزمایشی بر روی یک پرنده در یک حباب هوا” را در سال 1768 کشید. در یک انحرافِ آشکار از نقاشی های رایجِ زمانِ خود، جوزف رایت برای کشیدن این نقاشی سراغ اساطیر یونانی، وقایع تاریخی یا مذهبی نرفت بلکه سوژه یی علمی را انتخاب کرد، در زمانه ای که روشنگری منجر به پیشرفت های پزشکی متعددی گردیده بود. آزمایشی که در این نقاشی ترسیم شده است بازسازی آزمایش معروف “رابرت بویل” است.

اواخر قرن هفدهم حبابی ساخته شد که می شد هوا را از درون آن بیرون کشید. رابرت بویل از جمله چهار یا پنج نفری بود که به دلیل اشراف زادگی توانست این حباب را خریداری کند و برای اولین بار در تاریخِ علم نقش “هوا” را بر موجودات زنده بررسی کند. او یک پرنده را در محفظه قرار داد و هوای محفظه را خالی کرد. این آزمایش ساده به او فهماند که موجودات زنده فارغ از فرم و ساختار بدنی که دارند به هوا برای زنده بودن نیازمندند.

در ضمن بویل فهمید که اگر به طور تدریجی هوا را از داخل محفظه خارج کند پرندگان ابتدا بی هوش می شوند و اگر این پروسه ادامه پیدا کند می میرند. در نتیجه او در حین انجام آزمایش خود به موقعیتی می رسید که می توانست انتخاب کند: یا هوا را وارد کند و از مرگ آن ها جلوگیری کند و یا بگذارد این بیهوشی به مرگ دائمی آن ها منجر گردد. به بیان دیگر این کشف نه فقط منجر به افزایش علم انسان گردید که قدرتی به انسان داد که بر حیات تاثیر بگذارد.

نگاه کنید: کودکِ رنجور، نوجوانِ ترسیده، عاشقانِ بی خیال، میان سالِ متفکر، دستیارِ مشکوک، پدرِ ملاحظه خواه و پرنده یِ در آستانه ی مرگ. این تصویر زمانه ایست که علم پدیده ای بود هم معرفتی و هم احساسی. نقاش یکی از آزمایش هایی را ترسیم کرده که تاریخ علم را گسسته کرد.