در حال تورق حبل المتین (هفته‌نامه چاپ کلکته) به این مقاله موید الاسلام به سال هزار و‌ نهصد و چهار برخوردم که وضعیت ایرانی‌های ساکن مصر را از باب بی‌توجهی کنسولگری ایران و اینکه از هیچ حمایت قضایی دولتی برخوردار نیستند که هیچ، تحت صلاحیت دادگاه‌های متعدد عثمانی و ایران در حوزه‌های مختلف هستند بحث‌ کرده است. جالب است که جلال الدین موید الاسلام (سردبیر این هفته‌نامه) موقعیت ایرانیان خارج از کشور (در‌ این مورد مصر) را مثل «زنان چند شوهره» می‌بیند و البته این را از باب صلاحیت (بخوانید سرکوب‌های) متعدد قضایی می‌گوید. این جور نگاه کردن ماهیت رابطه دولت ایران با رعیت‌ها/اتباعش را در ادامه رابطه مردسالار در خانواده می‌فهمد و تبیین می‌کند و در نتیجه در عین نقد حکومت بر اینکه چرا تنها شوهر اتباع ایرانی در خارج از کشور نیست بر تقویت دولت پدرسالار/مردسالار کمک می‌کند.