یکی از متداول ترین کنش های افراد در روابط اقتصادی حاکم self promoting است، در واقع روشی برای تبلیغ و عرضه خود به بازار کار به عنوان نیروی کار. اگر زمانی در ایران وکلا، تولیدکنندگان کالا، سیاسیون، فروشندگان املاک و مانند آنها مجبور به این کنش بودند، امروزه اکثر نویسندگان، سینماگران، روزنامه نگاران، آکادمیسینها و غیره، در جستوجوی قالببندی خود در بازارهای مربوطه، بخش مهمی از مکالمه خود و معرفی خود را به self promoting اختصاص میدهند.
اگر نخواهیم برای ترجمه این کنش از معادلهایی نچسب مثل خود ـ ترویجی یا خود ـ تبلیغی استفاده کنیم میتوانیم از ترکیبی استفاده کنیم که در برخی نواحی جغرافیایی ایران استفاده متداول دارد: “از خود آمدن”. اگر چه “از خود آمدن” در لغت نامه دهخدا نیامده است اما استفاده آن در کرمان (و احتمالا نواحی پیرامون آن) بسیار روشن است: “از خود آمدن” در معنای تبلیغ خود و یا به عبارت عامیانهتر پز دادن استفاده میشود. غیر از آن که این ترکیب در این نواحی قابل درک است به گمانم خودش نیز رسانای معنای خود است و در عین حال ظاهر خنثیای دارد که با ایدئولوژی پنهان پشت ترکیب self promoting نیز سازگار است.
اصطلاح “جلوه فروشی” نیز می تواند معادل مناسبی برای self promotion باشد. اگرچه بار منفی زیادی در خود دارد.
ممنونم آقای جزایری عزیز از پیشنهادی که نوشتید.