امیل زولا نقاشیِ جنجال برانگیزِ “ناهار در سبزه زار” (1863) را بهترین اثر ادوارد مانه می دانست. زولا در توصیف این نقاشی گفته است : “زنِ عریان در این نقاشی عامه ی مردم را رسوا می کند، عامه ای که در قاب این نقاشی تنها این زن را می بیند. آن ها می گویند: ای وای! چه بی نزاکتی ای، زنی بدون هیچ پوششی بین دو مردِ کاملا پوشیده. آن ها می گویند چنین چیزی هیچ گاه دیده نشده است.” به نظر زولا “برای نقاش ها، به خصوص مانه، سوژه ی نقاشی تنها پیش زمینه ای برای خلق نقاشی ست در حالی که برای  بسیاری از مردم سوژه ی نقاشی تنها چیزی ست که اهمیت دارد”، سوژه ای که در مورد این نقاشی پیش دستی کرده و نگاهمان میکند با چشم هایی آن قدر آسوده که ذهن “رسوا شده” را بهایی نمی دهد.